Samenvatting

Bij de behandeling van risicofactoren voor hart- en vaatziekten met medicatie is therapietrouw een uitdaging. Bij hypertensie zijn er veel behandelopties en zijn het herkennen van therapieontrouw en dit op een effectieve manier bespreekbaar maken soms lastig. Er zijn mogelijkheden, zoals gesuperviseerde medicatie-inname, hulp van gespecialiseerde verpleegkundigen of apothekersassistenten, bloedspiegelmetingen of gedetailleerde informatie van de apotheker, die kunnen helpen bij het daadwerkelijk vaststellen van therapietrouw. Maar of dit de behandelrelatie met de patiënt verbetert, betwijfel ik. Toch is enige zekerheid over therapietrouw nuttig om het gesprek te kunnen aangaan met de patiënt.
Antihypertensiva zorgen allemaal voor een dosisafhankelijke gemiddelde bloeddrukdaling. Het mechanisme dat hieraan ten grondslag ligt maakt soms ook duidelijk waar de bijwerkingen vandaan komen. Die bijwerkingen komen gelukkig niet bij iedereen voor. Maar in welke mate kun je het optreden daarvan eigenlijk gebruiken om de therapietrouw te beoordelen?
In dit artikel wordt het antihypertensieve effect besproken zoals beschreven in de literatuur voor de meest gebruikte antihypertensiva. Om die informatie uit een zo groot mogelijke groep te verkrijgen, zocht ik naar meta-analyses in de Cochrane database. Als daar onvoldoende informatie te vinden was, werd PubMed doorzocht. Daarbij werd ook gekeken naar de meest bekende bijwerkingen van die middelen en of die mogelijk in de spreekkamer bruikbaar zijn om te beoordelen of de patiënt de medicatie daadwerkelijk inneemt. Betrouwbare informatie over therapietrouw is van belang om onnodige wisselingen van medicatie, onnodige diagnostiek of overbehandeling te voorkomen. Met die informatie is het mogelijk het gesprek met de patiënt aan te gaan op zoek naar de onderliggende oorzaak van de therapieontrouw. Door die gericht aan te pakken is de kans op succes volgens mij groter dan van de alternatieven.