Het syndroom van Lemierre oftewel postangineuze sepsis is een zeldzaam ziektebeeld, dat wordt gekenmerkt door een infectie in de mond-keelholte, een geïnfecteerde trombose van de vena jugularis en isolatie van een anaerobe verwekker. Tevens worden er vaak septische infectiehaarden gezien in onder andere de longen, weke delen en gewrichten. De meest voorkomende verwekker is de Fusobacterium necrophorum. De diagnose wordt gesteld op basis van de anamnese en lichamelijk onderzoek in combinatie met het aantonen van een anaerobe verwekker. Door middel van beeldvorming worden abcessen, trombosering of metastatische infecties aangetoond. De behandeling bestaat uit penicilline en metronidazol, eventueel in combinatie met chirurgische abcesdrainage. Ten aanzien van de duur van de antibiotica en het al dan niet starten van therapeutische antistolling wordt in de literatuur geen consensus bereikt. Bij tijdig signaleren en adequaat behandelen is de prognose over het algemeen goed.