Polsgolfsnelheidsmeting, alleen voor research of ook klinisch van betekenis?

  • 00Inleiding
  • 01Vaatstijfheid
  • 02De carotis-femoralis PWV
  • 03Andere methoden voor het bepalen van arteriële vaatstijfheid
  • 04Klinisch onderzoek met PWV en centrale aortadruk
  • 05Conclusie
  • 06Reacties (0)

Samenvatting

Hypertensie is een zwaarwegende cardiovasculaire risicofactor. De arteriële bloeddruk wordt standaard gemeten aan de bovenarm. De bloeddruk in andere delen van het vaatbed, met name in de aorta, kan echter behoorlijk afwijken van de armbloeddruk. Dit verschil wordt bepaald door arteriële vaatstijfheid, die in het kader van wetenschappelijk onderzoek bepaald wordt door het meten van de polsgolfsnelheid (internationaal: pulse wave velocity (PWV)). Een toegenomen vaatstijfheid komt onder andere voor bij nierfalen, diabetes en auto-immuunziekten en is, onafhankelijk van de bloeddruk, een voorspeller van verschillende cardiovasculaire events. Bij eenzelfde verlaging van de armbloeddruk, verschillen antihypertensiva in hun effect op arteriële vaatstijfheid. Dit geldt voornamelijk voor RAAS-blokkers die een meer uitgesproken dosisafhankelijke verlaging van de PWV bewerkstelligen bij eenzelfde perifere bloeddrukverlaging. In de klinische praktijk wordt nog maar sporadisch gebruikgemaakt van arteriële vaatstijfheidsmetingen. Toch is het zich bewust zijn van de risico’s van verhoogde vaatstijfheid hier van nut voor behandelaars, maar ook voor patiënten bij de keuze tussen verschillende medicamenteuze behandelingsopties voor hypertensie. Verschillende onderzoeken hebben laten zien dat vaatstijfheidsmetingen van toegevoegde waarde kunnen zijn bij cardiovasculaire risicostratificatie. Het is echter nog te vroeg om grootschalig gebruik in de patiëntenzorg te adviseren.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Zande, S.C. van de
Mulder, D.J.
Roon, A.M. van
Smit, A.J.
Thema Nascholingsartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 8 september 2017
Editie FocusVasculair - Jaargang 2 - editie 3 - Editie 3, 2017

Leerdoelen

  • Toename van de vaatstijfheid vergroot de kans op cardiovasculaire aandoeningen onafhankelijk van de bloeddruk en het onderliggend lijden.
  • De vaatstijfheid is te berekenen door de drukstijging in de vaten te delen door het bloedvolume bij een linkerventrikelcontractie.
  • De PWV-meting is de meest gebruikte methode om de vaatstijfheid te meten en kan van toegevoegde waarde zijn bij cardiovasculaire risicoschatting.
  • Bij het meten van de PWV zijn de snelheid van de polsgolf en de aanwezigheid van reflecties in het vaatstelsel van belang.
  • De hoogte van de PWV is onafhankelijk van leeftijd een sterke voorspeller van zowel hart- en vaatziekten als algemene sterfte in de algehele bevolking.
  • Een toegenomen vaatstijfheid is een uiting van veroudering, maar kan ook op jongere leeftijd een fenomeen zijn bij verschillende ziektebeelden zoals hartfalen, nierfalen, COPD, diabetes, auto-immuunziekten, parodontitis, jicht en (pre-)eclampsie.
  • Medicamenteuze interventies kunnen een gunstig effect hebben op de PWV.