Digoxine bestaat al meer dan 200 jaar en wordt nog met regelmaat voorgeschreven voor atriumfibrilleren. Digoxine vertraagt de sinusen AV-knoop via stimulatie van de n. vagus en heeft een beperkt inotroop effect via remming van het enzym Na-K-ATPase. Elektrolytstoornissen kunnen de werking beïnvloeden, waarbij vooral een hypokaliëmie de werking van digoxine versterkt. De therapeutische breedte is smal en kan worden verstoord door interactie met onder andere diuretica en calciumantagonisten. Een te hoge digoxinespiegel kan leiden tot een digitalisintoxicatie, die gepaard gaat met aspecifieke symptomen, maar kan ook leiden tot levensbedreigende ritmestoornissen. Het is daarom belangrijk het farmacologische profiel van digoxine te kennen en de verschijnselen van een digitalisintoxicatie te herkennen.