Het diagnostisch proces van longembolie heeft de afgelopen jaren grote ontwikkelingen doorgemaakt. Door de komst van nieuwe klinische beslisregels in combinatie met D-dimeerbepaling kan de diagnose bij steeds meer patiënten met verdenking op een longembolie betrouwbaar worden uitgesloten zonder het verrichten van beeldvormend onderzoek. In de hedendaagse praktijk wordt het algoritme met de dichotome klinische beslisregel volgens Wells nog veel gebruikt. Observationele studies laten zien dat dit diagnostische algoritme tot bij wel 50% van de patiënten verkeerd wordt toegepast. Inmiddels zijn er betere diagnostische algoritmes met grotere kosteneffectiviteit ontwikkeld en onderzocht, waaronder de age-adjusted D-dimer (ADJUST-PE-studie), Years-criteria (YEARS-studie) en zeer recent het allereerste longembolie-algoritme dat is gevalideerd voor zwangeren (ARTEMIS-studie).
Auteurs |
Werner MSc, D.
Talman, S.T. Wijnands, K.P.J. Grootenboers, M.J.J.H. Huisman, M.V., Klok, F.A., Pol, L.M. van der, Kappers, M.H.W. |
---|---|
Thema | Nascholingsartikel |
Accreditatie | 1 accreditatiepunt |
Publicatie | 18 december 2019 |
Editie | FocusVasculair - Jaargang 4 - editie 4 - Editie 4, 2019 |