Samenvatting

Aortaklepstenose is de meest voorkomende hartklepaandoening in de westerse wereld. Ernstige symptomatische aortaklepstenose is geassocieerd met een gemiddelde overleving van slechts twee tot drie jaar. Het pathofysiologisch proces is gebaseerd op grofweg twee fasen: de vroege fase gekenmerkt door lokale inflammatie met infiltratie van lipiden in de hartklepcellen (vergelijkbaar met atherosclerose) en de latere fase waarin onder andere osteogene cellen calcificaties vormen. Dit laatste proces houdt zichzelf in stand en medicatie is tot op heden niet succesvol gebleken om het proces te remmen. Chirurgische aortaklepvervanging met een biologische of mechanische aortaklep was lange tijd de enige behandelingsoptie. De laatste jaren is de transkatheter aortaklepimplantatie een waardig alternatief geworden, maar tot op heden alleen voor hoogrisicopatiënten of inoperabele patiënten. Recente studies tonen ook goede resultaten bij gemiddeld hoogrisicopatiënten. Langetermijnresultaten van deze techniek ontbreken, waardoor onder andere de duurzaamheid niet goed is onderzocht. Mede daarom wordt de techniek nog niet standaard toegepast bij patiënten met een lager operatierisico.