Samenvatting

Ondanks het verbeterde veiligheidsprofiel van directe orale anticoagulantia (DOAC’s) blijven bloedingen de meest voorkomende bijwerking van antistollingsmiddelen. Hoewel voor sommige antistollingsmiddelen specifieke antidota beschikbaar zijn, is er nog geen universeel antidotum beschikbaar dat kan worden ingezet bij alle patiënten die antistolling gebruiken en een levensbedreigende bloeding hebben of een spoedoperatie moeten ondergaan. Uit recent gepubliceerde fase 2-studies blijkt dat ciraparantag een veelbelovend antidotum is dat zowel heparines als DOAC’s kan inactiveren. Deze review geeft een historisch overzicht van de beschikbare middelen om antistolling te couperen, vat de resultaten van de preklinische en klinische studies die gedaan zijn met ciraparantag samen, en vergelijkt de farmacokinetische eigenschappen van ciraparantag met de eigenschappen van de antistollingsantidota die we al tot onze beschikking hebben.