Cardiale resynchronisatietherapie

  • 00Inleiding
  • 01Ventriculaire dissynchronie
  • 02De techniek van cardiale resynchronisatietherapie
  • 03Het effect van cardiale resynchronisatietherapie
  • 04Patiëntenselectie
  • 05Ontwikkelingen op het gebied van cardiale resynchronisatietherapie
  • 06Conclusie
  • 07Reacties (0)

Samenvatting

Cardiale-resynchronisatietherapie (CRT) speelt een belangrijke rol in de behandeling van hartfalen. CRT wordt aanbevolen bij patiënten met hartfalen door een verminderde linkerventrikelfunctie in combinatie met tekenen van ventriculaire dissynchronie. Deze dissynchronie uit zich op het ECG als een verbreed QRS-complex en blijkt vooral aanwezig te zijn bij een linkerbundeltakblok. Ventriculaire dissynchronie heeft negatieve hemodynamische gevolgen en verslechtert de prognose. CRT streeft ernaar door middel van biventriculaire stimulatie beide ventrikels weer synchroon te activeren met als resultaat een verbetering van de cardiale functie. CRT bestaat uit implantatie van een biventriculaire pacemaker of ICD (implanteerbare cardioverter-defibrillator), waarbij naast elektrodes in het rechter atrium en rechter ventrikel, ook een elektrode op de wand van het linker ventrikel geplaatst wordt. CRT resulteert ten opzichte van alleen medicamenteuze behandeling in een verbetering van symptomen, kwaliteit van leven en prognose. CRT is nog volop in ontwikkeling en deze behandeling van hartfalen zal in de toekomst geoptimaliseerd worden.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Salden, F.C.W.M.
Stipdonk, A.M.W. van
Vernooy, K.
Thema Nascholingsartikel
Accreditatie 1 accreditatiepunt
Publicatie 16 juli 2018
Editie FocusVasculair - Jaargang 3 - editie 2 - Editie 2, 2018

Leerdoelen

  • Cardiale resynchronisatietherapie (CRT), ook wel biventriculaire stimulatie genoemd, zorgt voor simultane activatie van een dissynchroon linker en rechter ventrikel.
  • Ventriculaire dissynchronie uit zich op het ECG als een verbreed QRS-complex, heeft negatieve hemodynamische gevolgen en verslechtert de prognose.
  • CRT bestaat uit implantatie van een pacemaker of ICD met, naast de gebruikelijke rechter-atrium- en rechter-ventrikelelektrodes, een elektrode op de linker ventrikel laterale wand.
  • CRT wordt voornamelijk aanbevolen bij patiënten met symptomatisch hartfalen met een verminderde linkerventrikelfunctie (LVEF ≤ 35%) in associatie met een verbreed QRS-complex (≥ 130ms) op het ECG ten gevolge van een linkerbundeltakblok.